Onlangs waren we in Goes waar we een bezoek brachten aan de tentoonstelling met Noord-Koreaanse propagandakunst. Over Noord-Korea wist ik niet zoveel, behalve dan wat ik hoor in het nieuws over atoombommen en de ruzie met Trump. Het was dan ook interessant om daar eens wat meer over te weten te komen.
De expositie laat ruim vijftig schilderijen zien die tussen 1960 en 2000 zijn gemaakt in opdracht van de staat en bedoeld om als propaganda in Noord-Korea zelf te gebruiken. Met de schilderijen wordt het systeem van de familie Kim verheerlijkt en wordt Amerika en alles wat daarmee samenhangt belachelijk gemaakt.
Noord Korea is een zeer gesloten land. Dat was het tot 1876 en is dat wederom sinds 1945. In de tussentijd is het land een speelbal geweest van Japan, de Sovjet-Unie en China. Nu is Noord-Korea dus weer een gesloten samenleving. Je komt er niet zomaar binnen en de bevolking kan niet vrijelijk contact kan hebben met de rest van de wereld. Zuid-Korea staat daar lijnrecht tegenover. Het land is verwesterd door de invloeden van de Verenigde Staten. Vanwege die verwestering heeft Noord-Korea dan ook een bloedhekel aan de VS.
Noord-Korea is een eenpartijstaat met de Juche als leidende ideologie welke ervan uitgaat dat ze prima hun eigen boontjes kunnen doppen. Er heerst echter veel armoede in het land en er is een gebrek aan eten. Het leger is het belangrijkst en krijgt als eerste eten waardoor het volk weinig voedsel tot hun beschikking heeft. Dit is echter niet wat het land wil uitdragen. Op de schilderijen zie je uitsluitend gelukkige gezinnen die met trots werken voor hun vaderland en Noord-Koreanen krijgen te zien dat Zuid-Koreanen pas echt miserabel en arm zijn.
Je zou kunnen zeggen dat dit een vorm van staatsterrorisme is. Staatsterrorisme wordt omschreven als verschillende gewelddadige handelingen die door (lichamen van) een staat worden gepleegd. Noord-Korea doet dat bijvoorbeeld met zijn communistische propaganda in Zuid-Korea, de beperkte informatie die beschikbaar is voor zijn inwoners en met het doorzetten van zijn nucleaire programma.
Je kunt als toerist alleen Noord-Korea binnenkomen via een speciaal reisbureau en je wordt constant begeleid door een gids. Het programma dat je te zien krijgt is altijd hetzelfde. Pyongyang is het uithangbord waar alles er perfect en luxueus uitziet. Noord-Korea is geweldig en het westen is gevaarlijk, zo willen ze eenieder doen geloven. Als je de kans krijgt om verder te kijken, is er veel armoede en zijn de mensen helemaal niet zo gelukkig, al zal niemand dat durven toegeven.
De tentoonstelling in Goes is inmiddels afgelopen. Wellicht wordt deze in de toekomst opnieuw geopend op een andere plek. Als dat gebeurt, is dat zeker een bezoekje waard. Kun je niet wachten om meer te weten te komen over Noord Korea dan is het boek Achter gesloten grenzen van José Luís Marques Peixoto een aanrader.
