Ook in 2017 is het aantal misdrijven in Nederland gedaald. Toch zijn er wel redenen tot zorgen in Amsterdam. De politie zegt onder druk te staan door de complexiteit van veiligheidsvraagstukken en de aandacht voor terrorisme en radicalisering. Natuurlijk zegt de politie dat. Als je ergens een prijskaartje aan moet hangen, dan kan die prijs wel omlaag bij een daling van criminaliteit. Minder criminaliteit, dus minder politie nodig. Daar zit de politie niet op te wachten en komen dus standaard met een verhaal om dat minder naar meer te vervormen. Da’s logisch.
De driehoek, bestaande uit de burgemeester, hoofdofficier van justitie en de hoofdcommissaris van de politie, in Amsterdam maakt zich in het bijzonder zorgen over de onzichtbare misdaad. Wat je niet ziet, kun je ook niet aanpakken. Da’s logisch.
Geweld, vernieling en inbraken zijn voorbeelden van zichtbare criminaliteit. Je kunt ze waarnemen en er wordt over het algemeen aangifte van gedaan bij de politie. Voor inbraken is zo’n aangifte ook noodzakelijk voor de verzekering. Drugshandel is een voorbeeld van onzichtbare criminaliteit. Het verdiende geld bij drugshandel in de onderwereld moet witgewassen worden om het in de bovenwereld te kunnen uitgeven. Dit gebeurt bijvoorbeeld met winkels, onroerend goed en auto’s. Aangezien dit de veiligheid en de integriteit van de samenleving schaadt, wordt dit ondermijnende criminaliteit genoemd.
Op dit moment is het proces van Holleeder aan de gang. Met de opbrengsten van de Heineken ontvoering wilde Holleeder een normaal leven leiden. Witwassen door dure spullen te kopen, houdt ook een keertje op. Hij moest op zoek naar een andere manier en dat werd een investering in een drugslijn met Zuid-Amerika. Je kan tenslotte maar één duur horloge tegelijk om je pols dragen en één dure auto tegelijk rijden. Da’s logisch.
Crimitivity 